þá

I)

adv.

1) then, at that time (var hón þá fjórtán vetra gömul); þá er, þá es, when (Y. var með þorvaldi, þá er Einarr var veginn); þá ok þá, at every moment (létu sem þeir mundi fara norðir þá ok þá);

2) then, there-upon (et næsta Gunnari sat Njáll, þá Skarphéðinn, þá Helgi, þá Grimr);

3) then, in that case (þykki mér þá vel sýslat, ef þú heyrir orð Svíakonungs);

4) pleonastic, beginning the apodosis, then (ok er Illugi bjóst, þá sat Gunnlaugr í stofu); en af því at…, þá, þá hann miskunn af konunginum, but because…, then he received mercy from the king;

5) when, = þá er (ferr nú til Arna, þá konungr er þar at veizlu).

II)

f. thawed ground (þeir reka spor sem hundar bæði á þá ok hjarni).

III)

from þiggja.

* * *

f. [from the verb þeyja; Engl. thaw; Germ. thau, in thou-wind; Dan. tö]:—a thaw, esp. in the sense of thawed ground; þat er einn eykr má draga á þá á sléttum velli, Grág. ii. 362; þeir rekja spor sem hundar bæði á þá. ok á hjarni, Hkr. i. 111.